Od czasu, gdy siostra Łucja w 1942 roku ujawniła Drugą Tajemnicę i prosiła o poświęcenie Rosji, kolejni papieże dokonywali tego aktu w sposób zbliżony do tego, którego żądała Matka Boża, jednakże nie spełniali precyzyjnie Jej woli.

 

Poniższa tabela ukazuje stopień, w którym akty poświęcenia Rosji, dokonywane za pontyfikatów Piusa XII, Pawła VI i Jana Pawła II odpowiadały sześciu warunkom, które zostały wyżej wymienione.

Synteza papieskich aktów konsekracji Rosji

Data	Papież	1)      Polecenie wydane wszystkim biskupom	2)      Poświęcenie	3) Rosji	4) Niepokalanemu Sercu Maryi	5) z publicznym aktem zadośćuczynienia	6) zatwierdzenie nabożeństwa wynagradzającego
X 1942	Pius XII	Nie	Tak	Nie (3)	Tak	Nie	Nie
XII 1942	Pius XII	Nie	Tak	Nie (3)	Tak	Nie	Nie
II 1952	Pius XII	Nie	Tak	Tak	Tak	Nie	Nie
XI 1964	Paweł VI	Nie (1)	Nie (2)	Nie	Nie	Nie	Nie
VI 1981	Jan Paweł II	Nie	Nie (2)	Nie	Nie	Nie	Nie
XII 1981	Jan Paweł II	Nie	Nie (2)	Nie	Nie	Nie	Nie
V 1982	Jan Paweł II	Nie (1)	Tak	Nie (3)	Nie	Nie	Nie

Uwaga nr 1: Paweł VI nie wydał polecenia biskupom. Jan Paweł II powiedział natomiast, że jego akt miał miejsce w „duchowej łączności” z biskupami.

Uwaga nr 2: Termin użyty podczas tych aktów brzmiał „powierzyć”, a nie „poświęcić”.

Uwaga nr 3: sformułowanie użyte przez Piusa XII brzmiało „szczególnie za ludzi, którzy wyznają Cię ze szczególnym nabożeństwem i wśród których nie byłoby domostwa, w którym nie czci się Twego obrazu”. Jan Paweł II z kolei wspomniał o „narodach, które w sposób szczególny potrzebują tej ofiary i poświęcenia” i „ludziach, od których wymagasz poświęcenia i ofiary”.

Wspólnym punktem wszystkich tych konsekracji był fakt, iż żadnemu z nich nie towarzyszył publiczny akt zadośćuczynienia i żaden ze wspomnianych papieży nie obiecał zatwierdzić nabożeństwa Pierwszych Sobót miesiąca. Co więcej, spośród powyższych ośmiu wydarzeń, tylko 5 z nich było prawdziwymi konsekracjami i tylko akt, dokonany przez Piusa XII skierowany był do Niepokalanego Serca Maryi; jedynie Jan Paweł II zrobił zaś wszystko, co w jego mocy, by towarzyszyli mu wszyscy biskupi świata.

Rosja została wspomniana tylko raz – przez Piusa XII w 1952 roku. W pozostałych siedmiu przypadkach nie była ona wymieniona w ogóle, bądź jedynie w sposób zawoalowany.

W konsekwencji, nawet, jeżeli te akty poświęcenia Rosji mogły przynieść pewne owoce, konsekracja Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi z jednoczesnym spełnieniem warunków, o które prosiła Matka Boża nie zostało jak dotąd wykonane. Dwie rzeczy potwierdzają taką konkluzję – 25 lat po ostatnim poświęceniu, nawrócenie Rosji, obiecane przez Matkę Bożą nie miało miejsca; nadto Siostra Łucja zadeklarowała, nie zważając na powszechny sprzeciw, że akty poświęcenia, dokonane do 1989 roku, nie odpowiadały życzeniom Matki Bożej.